10 günlüğüm, hatırlıyorum. Gecenin göğünü yırtan ve hastaneye ne bir havantopu, ne bir mermi ne de bir bomba yağdıran korkunç patlamayı... İlk fırtınamın yıldırımı.. İnsanların savaşlarının aksine, gökyüzünün çok daha görkemli olan öfkesi beni yatıştırıyor. Çünkü ben doğayı, diğerlerinden çok daha şiddetli duyumsadığı için mutlu, 10 günlük bir yetimim...
Gene 10. gün, bir hastabakıcı, Amir'le benim arama, beyaz yatağın üzerine bir paket bırakıyor. Henüz birkaç saatlik olan paketin adı ...